به نقل از «ایسنا»

«نون خ ۴» به نوروز ۱۴۰۱ نمی‌رسد

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۲۴۱۰۳

علی صالحی با ذکر خاطراتی از سریال «نون.خ»، درباره دلایل ادامه‌دار شدن سریال‌ها توضیحاتی را ارائه داد.

به گزارش ایسنا، سیدعلی صالحی، بازیگر سریال«نون خ ۳» که مهمان برنامه «سریالیست» بود، درباره اینکه جایگاه کدام یک از فصل‌های این سریال را بالاتر می داند، گفت: از دیدگاه نقشی که بازی کردم بخواهم بگویم در فصل سوم این کاراکتر قوام پیدا کرد و یکی از نقش های محوری شد که در «نون خ ۱» اصلا چنین مسیری را از سوی نویسنده و کل کار برایش متصور نشده بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدا اصلا نمی دانستیم قرار است فصل دوم و سوم داشته باشد.

او افزود: اما من خودم فضای «نون خ۱» را بیشتر دوست دارم. شروع و ناپخته بودن و به لحاظ قصه جدید بودنش را دوست دارم. استارتش را بیشتر دوست داشتم.

این بازیگر در ادامه درباره دلیل استقبال زیاد مردم از این سریال گفت: مردم کار طنز را دوست دارند. در گذشته هم کارهایی بود که به صورت فصل به فصل ساخته شد و مردم دوست داشتند؛ «زیرآسمان شهر» و «پایتخت» که راه را برای فصل های بیشتر باز کرد. در «نون خ» برای اولین بار به اقلیم کردستان پرداخته شده بود و از نظر فضا، لباس و نوع زبانی که دارند جذاب بود.

وی ادامه داد: برای اینکه همه مردم متوجه دیالوگ ها شوند از لهجه استفاده کرده بودیم. البته نقش من که اصلا کُرد نبود. سریالی بود که شوخی محور بود. محور قصه ما یک جاهایی براساس یک قصه خاص، داستانی نبود اما لحظات شیرینی داشت. براساس اتفاق هایی که می افتاد کمدی موقعیت بود و در واقع موقعیت محور بود. به همین دلیل برای مردم جذاب بود.

صالحی تاکید کرد: کاراکترها شیرین بود. هر کدام از نقش ها برای خودش شیرینی خاصی داشت. تک تک کاراکترها وجود داشتند. اینطور نبود که دو یا سه نقش دیده شود؛ همه حضور داشتند و دیده شدند. در عین حال مفید و شیرین بودند و مردم با آنها همذات پنداری می کردند. کاراکتر خود من در «نون خ ۳» به عنوان آدمی بدشانس معرفی شد. خیلی ها می گفتند آقا ما در زندگی مان پسرخاله ای داریم یا مثلا برادری داریم که اینطور است. سریال ما از فردا شب ساعت ۲۱ از شبکه آی فیلم بازپخش می شود.

کیفیت کار سبب ادامه دار شدن سریالهاست

وی همچنین درباره اینکه چه اتفاقی رخ می دهد که سریالی در فصل های مختلف ساخته می شود، بیان کرد: مهم ترین دلیل، بازخوردی است که از مردم گرفته می شود. وقتی مردم مجموعه ای را دوست دارند پیگیر ساخت فصل جدیدش هستند. الان هم از ما می پرسند «نون خ ۴» ساخته می شود؟ ساخت فصل چهارم این سریال به امسال نمی رسد. بناست اگر همه چیز درست پیش برود برای نوروز ۱۴۰۲ ساخته شود. کیفیت کار از دلایل دیگر است. وقتی کیفیت کار خوب باشد مورد پسند مردم قرار می گیرد. مردم ولی نعمت ما هستند و ما برای مردم کار می کنیم. اصل کار هم بر این است که مردم بپسندند.

این بازیگر ادامه داد: در درجه بعد رضایت مدیران و کسانی که در راس کار هستند از تولید و شرایط مالی کار مهم است. این باعث می شود برای ساخت دوباره کار راغب باشند. وقتی مثلا سریال «پایتخت» و «نون خ» جواب داده، همه چیز اوکی است و ثابت شده باز هم فصل های دیگر سریال ساخته می شود. البته در آینده خیلی برای کارگردان و نویسنده مجموعه مسئولیت سنگینی به دنبال دارد. باید هم موفقیت فصل های پیشین را حفظ کنی و هم اتفاقات جدید و ماجراهای جدید و جذاب را رقم بزنی.

حذف سه قسمت از «نون خ۲» خیلی به کارمان لطمه زد

او تاکید کرد: به نظرم مسیر سریال «نون خ» موفق بوده است و در فصل های بعد رو به پیشرفت بوده است. الان نمی توانم بگویم بعد از اینکه سریال ساخته شد چه اتفاقی افتاد که قصه ما دچار تغییر شد. در فصل سوم سریال بعد از تصویب فیلمنامه، کار ساخته و به دلایل خاصی یکی از شخصیت های ما کلا عوض شد. قسمت اول با گم شدن من شروع شد. در «نون خ ۲» به خاطر کرونا قصه را متوقف کردیم و اصلا ادامه پیدا نکرد. سریال قرار بود ماه رمضان و با قسمت های بیشتر پخش شود اما به ناچار در ۱۷ قسمت تمام شد و بعد با ۳ قسمت سانسور تنها ۱۴ قسمت پخش شد! حذف این سه قسمت خیلی به کار لطمه زد.

صالحی یادآور شد: به هر حال سلیقه مخاطب برای ما قابل احترام است. تلاش کردیم مردم قصه ای را ببینند که نکات طنز داشته باشد. جزو معدود سریال های طنزی بودیم که به بحث فلامینگوها، مصرف بهینه آب، حمایت از حیوانات و حوزه محیط زیست پرداختیم. در عین اینکه کارمان طنز بود و وظیفه خنداندن مردم را داشتیم به همه مسائلی که دغدغه جامعه بود از جمله کرونا پرداختیم.

ممیزی ها باعث می شود مسیر قصه از دست ما خارج شود

بازیگر سریال‌های «قرارگاه مسکونی» و «مدینه» در ادامه بیان کرد: در کارهای طنز اتفاقی می افتد که همزمان با نگارش فیلمنامه کار ساخته می شود. ما با ۵ قسمت از فیلمنامه شروع کردیم. شما خودتان در این سازمان کار می کنید. همزمان با نگارش اثر یک سری اتفاقاتی می افتد که از دست نویسنده و کارگردان خارج است. اگر قرار باشد براساس آنها کار شود هیچ وقت این ماجراها پیش نمی آید. یکسری ممیزی ها باعث می شود مسیر قصه از دست ما خارج شود.

طی ۷ ماه فیلمبرداری هیچ ابتلایی به کرونا نداشتیم

او درباره انتقادها به تصاویری از سریال که ماسک ها زیرچانه بازیگران بود، توضیح داد: اگر در کار کلا ماسک می زدیم و دیالوگ می گفتیم اصلا مردم متوجه نمی شدند. کلا این ماسک ها را زده بودیم به محض اینکه حرکت می دادند می زدیم زیرچانه و به محض اینکه کات می دادند ماسک را بالا می زدیم. ما در ۷ ماه پروسه فیلمبرداری یک نفر مبتلا هم نداشتیم. پزشک داشتیم و دلیلش این بود.

حذف حمیدرضا آذرنگ و علی صادقی در فصل سوم لطمه ای به کار نزد

صالحی اظهار کرد: در سریال هایی که به صورت فصل به فصل ساخته می شوند حفظ بازیگران هم خیلی مهم است. در فصل سوم حمیدرضا آذرنگ، علی صادقی و یا خیلی های دیگر را به دلایل مختلفی نداشتیم و این نبودن ها در همه کارها معمولا به کار لطمه می زند. امادر این سریال اینطور نبود. اینقدر سعید آقاخانی به طنز اشراف و شناخت دارد و خودش هم در نوشتن دستی برآتش دارد و البته اینقدر امیر وفایی مسلط به کار بود که به نظرم لطمه ای به کار نخورد. این خیلی سخت است.

سعید آقاخانی نگذاشت زور بزنیم تا مخاطب را بخندانیم
بازیگر نقش«فریبرز» در سریال «نون خ» گفت: ما به زعم خودمان در این کار به عنوان بازیگر هیچ اضافه کاری نکردیم. این مدیریت سعید آقاخانی بود که ما زور نزنیم تا مردم را بخوانیم. من خودم اصلا بازیگر شیرینی نیستم. بدون تعارف مثل بچه های دیگر مثل علی صادقی و مهران غفوریان و محسن تنابنده و یا خود سعیدآقا خانی نیستم. حرف که می زنند تو می خندی. کمدی موقعیت یا همان شوخی محوری باعث شد مردم خیلی با این نقش ارتباط برقرار کنند و خیلی ها به من بگویند شما چقدر شیرین هستی.

ماجرای پوشیدن لباس غواصی برای ضبط سکانس معدن

او تصریح کرد: ما کارشناس نیستیم و به عنوان بازیگر در این برنامه حضور پیدا کرده ایم. اما از حق نگذریم از سعید آقاخانی و امیر وفایی گفتیم گروه تهیه و تولید ما و در راسشان آقای فرجی و آقای غضنفری بسیار زحمت کشیدند. هیچ گونه کم و کسری به لحاظ پروتکل های بهداشتی نداشتیم. سر صحنه پزشک و امکانات داشتیم. همه چیز بود. در صحنه های معدن، یک شب در سکانسی که آب باز می شد سه تانکر آب روی سر من خالی شد. در ساعت ۱۰ شب آن تاریخ خیلی سخت بود. اما لباس غواصی به ما پوشاندند و از ما محافظت کردند که شکر خدا دچار مشکل و بیماری نشدیم. گروه بازیگران کرد ما که چهره نبودند اما در شهرهای خودشان بازیگران تئاتر بودند بسیار دوست داشتنی بودند. بازی در کنار اینها برای من تجربه شیرینی بود و مثل یک خانواده بودیم و دلم برایشان تنگ شده است.

هر شوخی را توهین تلقی نکنیم

صالحی بیان کرد: نسبت به سیروس میمنت حسادتی دارم. او درکارهایی که رضا عطاران ساخت حضور داشت و من نداشته ام. فکر می کنم در دایره ساختن سریال های طنز یکی از کارهایی که باید به آن پرداخته شود این است که آستانه تحملمان را بالا ببریم. با هر ارگان یا سازمانی شوخی می شود همه چیز را توهین تلقی نکنند. آستانه تحمل اگر در این زمینه بالا برود گستردگی در حوزه کار طنز فراهم می شود.

او در پایان گفت: با سریال های «پایتخت» و «نون خ» ساختار شکنی شد. قبلا هم کارهایی با لهجه های یزدی، اصفهانی یا شمالی ساخته شده است. هر چیزی را توهین تلقی نکنیم. ما هم برای این خاک و ریشه هستیم و هرکدام به گوشه ای از این اقلیم تعلق داریم. قصدمان خوشحال کردن مردم بدون توهین است.

«سریالیست» به تهیه‌کنندگی محمد باریکانی و مجتبی فرجی و با اجرای پدرام کریمی کاری است از گروه تاریخ، فرهنگ و هنر شبکه یک که پنجشنبه‌ها ساعت ۲۳:۱۵ از شبکه یک پخش می‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سيدعلي صالحي سریالیست سریال نون خ سعید آقاخانی ساخته می شود فصل سوم سریال ها همه چیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۲۴۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. ۲۰ خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱ نشان می‌دهد که ۲۷۱۶۸ نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره ۳۸۶۹۱ نفر بود که حدود ۱۱۵۲۳ نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(۱۴۰۲) هنوز منتشر نشده است، اما در سال ۱۴۰۱ بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از ۶ هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال ۱۴۰۲ افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال ۱۴۰۰ از سوی نیروی انتظامی ۵۰۸۵ نفر بیان شد که در سال ۱۴۰۱ حداقل ۱۸ درصد رشد داشته است. اگر سال ۹۵ را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود ۵۹ درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این ۷ سال، ۵۹ درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال ۱۴۰۱ در مقایسه با سال ۹۵ حدود ۹.۵ درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود ۶.۲ برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای ۱۰۰ هزار نفر محاسبه می‌شود در سال ۱۴۰۱ بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به ۷.۴ نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال ۱۳۸۸ حدود ۴.۱ نفر بود؛ یعنی طی ۱۴ سال اخیر بر نرخ خودکشی ۳.۳ نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال ۸۸ فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه ۶۰ حدود ۱.۳ بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین ۲۰ تا ۳۰ برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال ۱۴۰۱ بین ۱۲۰ تا ۱۸۰ هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب ۱۵۰ هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی ۱۷۶.۵ خواهد بود؛ یعنی در سال ۱۴۰۱ از هر ۱۰۰ هزار نفر ۱۷۶.۵ نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه ۶۰ نرخ اقدام به خودکشی حدود ۱۳۵ برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس ۱۲۳ ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱(به ازای ۱۰۰ هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

۲۱۶۲۱۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656